Klik aan voor individueelplaatje
Het conceptueel landschap.
Fietsend of wandelend door het Zeeuwse landschap zie je een zeer divers kleurenpalet. Afhankelijk van het jaargetijde hebben we te maken met diverse kleurschakeringen van water, koren, vlas, aardappelen, grassoorten, bloemen, fruitbomen en struiken. De prachtige natuurgebieden delen eveneens in deze pracht. Ook het licht en de wind zorgen voor voortdurende verandering van kleur nuancen in al dat moois. Door alle sensorische prikkels van geuren en kleuren kan deze roes van genot de rangorde van kleuren doen verliezen. De kleuren vervluchtigen, verliezen hun wetmatige hiërarchie, ze zwermen uit over heel het doek. De interpretatie van dit verlies van gestructureerde wetmatige kleuren heeft tot een nieuw concept geleid. Zie meer uitleg in “duiding van mijn werk”. Deze nieuwe rangorden in kleur en licht zijn in een dynamische beweging van verftoetsen geëvolueerde beeldtaal getransformeerd. Hierdoor krijgt het werk een stilistische vorm die aan pointillisme doet denken, de losse verftoetsen die in een matrix vervloeien. Feitelijk beschouwd is dit een verdieping naar een hoger abstractie niveau. Het landschappelijk karakter blijft door onderliggende kleurlagen ogenschijnlijk, onscherp maar transparant aanwezig. De kleuren in deze onderlagen sublimeren en vullen de gehele compositie op het doek. De horizon is echter verdwenen, waarmee ook de ruimte verdwijnt. De steenslag krijgt een andere betekenis. De naamgeving aan de schilderijen is verbonden aan uitstervende vlindersoorten.